Seks is een integraal onderdeel van een intieme relatie en vormt de basis van de gedeelde liefde en het respect van een koppel, maar veel mensen slagen er niet in ten volle van deze genoegens te genieten. Een seksueel disfunctionerende man kan bijvoorbeeld het verlangen of het zelfvertrouwen missen om deel te nemen aan seksuele activiteit. Hij kan zijn aandacht niet richten op opwindingsactiviteiten. Hij kan voortijdig klaarkomen of zijn erectie verliezen voordat zijn seksuele partner tevreden is, of hij kan een erectie ontwikkelen en lange tijd vasthouden zonder een orgasme te bereiken of te ejaculeren.
Andere mannen met seksuele disfunctie kunnen vinden dat ze geen erectie kunnen krijgen die voldoende stijf is voor geslachtsgemeenschap, of dat ze helemaal geen erectie kunnen krijgen. Ze kunnen te angstig zijn tijdens de seksuele daad. Ze kunnen verschillende seksuele technieken negeren. Ze doen misschien niet aan passend voorspel of seksuele stimulatie. Zij ervaren mogelijk geen passende of plezierige mentale of emotionele houdingen wanneer ze seksueel opgewonden zijn.
Seksuele disfunctie kan een echtelijke of andere seksuele relatie vernietigen. Inzicht in deze pathologie, hoe zij het leven van de lijder en anderen beïnvloedt, en hoe ze kan worden bevrijd, is essentieel voor de instandhouding en het behoud van elke huidige of toekomstige seksuele relatie.
Denk aan een schandaal dat de Amerikaanse samenleving in 1937 schokte. Sommige lezers zullen zich nog de verbluffende schoonheid van filmster Jean Harlow herinneren, Hollywoods eerste 'seksgodin'. Op 21-jarige leeftijd trouwde ze met de 40-jarige producent Paul Bern, maar hun huwelijksnacht liep uit op een ramp toen ze zich realiseerde dat Bern "te weinig was uitgerust" en waarschijnlijk impotent was. Haar agent meldde later dat Harlow door haar vernederde echtgenoot wreed werd geslagen met een stok, waarbij ze verschillende botbreuken opliep. Misschien geloofde Bern dat hij door te trouwen met een jonge vrouw met een enorme sexappeal zijn seksuele tekortkomingen kon overwinnen en, toen dit mislukte, werd hij gewelddadig en strafte hij haar.
Ondanks de publieke verzoening en uitingen van genegenheid liep hun relatie op de klippen. Toen Bern eens probeerde indruk op haar te maken "door een apparaat te dragen dat was ontworpen om zijn magere bezittingen te maximaliseren, walgde ze". Twee maanden na hun huwelijk pleegde Bern zelfmoord door zich door het hoofd te schieten, een briefje achterlatend: "Liefste: helaas is dit de enige manier om het verschrikkelijke onrecht dat ik je heb aangedaan recht te zetten en mijn vreselijke vernedering uit te wissen. Ik hou van je. Paul" (Blundell N 1994,137). Dit bijzonder dramatische voorbeeld illustreert de potentieel verwoestende gevolgen van seksuele disfunctie voor het individu en het koppel.
Er wordt vaak gezegd dat een man oorlogen, orkanen, tornado's, aardbevingen, ziekten en andere tragedies stoïcijns en vastberaden tegemoet kan treden, maar wanneer hij seksueel niet kan functioneren zoals hij zou willen, kan hij zich verwoest, depressief, angstig, schuldig, boos en lichamelijk verzwakt voelen. Wanneer het vuur in een relatie dooft als gevolg van seksuele disfunctie, beseft de man misschien niet dat zijn partner ook persoonlijk betrokken is bij het probleem, tot het punt dat hij zelf seksuele stoornissen ontwikkelt.
Volgens een recente studie van de Universiteit van Edinburgh is seksuele disfunctie de belangrijkste oorzaak van huwelijksproblemen. Seks is de vlam die het huwelijksleven verlicht met zijn sprankelende schittering en het paar bindt in liefde, medeplichtigheid en genegenheid, en het verlies ervan kan een verwoestend effect hebben op beide mensen. Ze kunnen ervoor kiezen het probleem te negeren of het onder ogen te zien en een oplossing te vinden. Hoe kunnen de man met seksuele disfunctie en zijn partner hun situatie het beste begrijpen en proberen op te lossen?
Een populaire grap weerspiegelt de niet zo grappige frustratie van een man die seksuele problemen heeft: "Wat is het verschil tussen angst en paniek? " Antwoord: "Angst is de eerste keer dat je het de tweede keer niet kunt hebben – paniek is de tweede keer dat je het de eerste keer niet kunt hebben".
Een man met erectiestoornissen of andere seksuele stoornissen kan zich wentelen in de krochten van de hel en zijn gevoel van eigenwaarde, zelfvertrouwen en trots verliezen. Hij kan pijnlijke frustraties ervaren, een gevoel van verlies van gewaardeerde mannelijkheid en viriliteit, en een verhoogde kwetsbaarheid voor emotionele, echtelijke, familiale, professionele en sociale moeilijkheden. De stralende lente van zijn leven kan veranderen in een koude en sombere winter. Hij kan in normale gesprekken, en zelfs met de dokter, elk onderwerp dat met seks te maken heeft vermijden, uit angst voor verlegenheid. Hij kan zijn vrouw of partner ervan beschuldigen de hoofdoorzaak van zijn probleem te zijn of het bestaan ervan ontkennen en weigeren erover te praten of medische hulp te zoeken. Binnen de relatie kunnen de vitale ingrediënten van intimiteit, romantiek, liefde en respect geleidelijk afnemen of worden weggevaagd door gevoelens van achterdocht, schuld, woede, afkeer en zelfs haat. De kwaliteit van het fysieke en mentale leven kan voor de getroffen man en het koppel sterk verminderen, waardoor ze aanzienlijke emotionele en psychologische storingen ondervinden.
Gelukkig manifesteren deze gevoelens zich niet bij alle mannen met seksuele disfunctie. Sommigen geven hun probleem toe en vragen om uiteenlopende redenen advies. Ze kunnen gemotiveerd zijn door een oprecht verlangen om weer adequaat seksueel te functioneren, of ze kunnen in de eerste plaats bezorgd zijn over hun lichamelijke gezondheid en alleen geïnteresseerd zijn in het uitsluiten van een ernstige ziekte die aan de disfunctie ten grondslag ligt. Ze kunnen professionele hulp zoeken op aandringen van hun partner, om hem of haar een plezier te doen, om hem of haar gerust te stellen, of om andere psychologische redenen. Misschien willen ze gewoon hun gevoel van mannelijkheid terugkrijgen. Maar verrassend genoeg lijken de meeste mannen met seksuele disfunctie hun toestand gewoon te accepteren en medische hulp af te wijzen; minder dan 12% van hen probeert een veilige en succesvolle medische behandeling voor hun schrijnende aandoening.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, blijft seksuele gemeenschap een belangrijk onderdeel van het leven van ouderen. Ongeveer 30-70% van de 60-plussers heeft nog seks en ongeveer 40% van de mannen van 70 jaar heeft een keer per week seks (Braun M et al. 2000). Volgens verschillende onderzoeken van M. Perelman et al. (2005) onder mannen van 50-70 jaar wordt seks door 13% als zeer belangrijk, door 29% als belangrijk en door 41% als af en toe plezierig ervaren; slechts 17% zegt zonder seks te kunnen. De meeste ondervraagde mannen waren het erover eens dat seksuele disfunctie hen en hun partners veel verdriet bezorgt en dat het belangrijk is de eigen seksuele prestaties te evalueren. De helft verklaarde dat ze "bijna alles zouden doen om [erectiestoornissen] te genezen". Mannen uit de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk waren het meest gemotiveerd om naar een arts te gaan en een geneesmiddel te vinden (Perelman M et al. 2005).
In een ander onderzoek, uitgevoerd in Nederland onder 1481 mannen ouder dan 18 jaar, was de totale prevalentie van erectiestoornissen (ED) 14,2%. Van deze mannen had 67,3 procent last van hun aandoening, 68,7 procent negeerde het of accepteerde het als een natuurlijk verschijnsel dat bijvoorbeeld verband houdt met de leeftijd, en 85,3 procent wilde hulp. Helaas kreeg slechts 10,4% van de getroffen mannen een medische behandeling voor hun aandoening (de Boer BJ et al. 2005). Niettemin onderstrepen deze resultaten het belang van seks op elke leeftijd voor het welzijn en de levenskwaliteit van mannen.
Bovendien hebben verschillende studies een positieve correlatie aangetoond tussen succesvolle seks en een goede algemene gezondheid, geluk, gezonde relaties, intimiteit, verhoogde levenskwaliteit, verminderde symptomen van depressie en een positief zelfbeeld (Sadovsky R, Mulhall JP 2003). Fysieke en mentale gezondheid, seksuele intimiteit, dagelijkse interacties met vrouwen, seksueel fantasieleven, en de perceptie van mannen van hun eigen mannelijkheid worden diepgaand beïnvloed door ED, en seksueel disfunctionele mannen hebben een hogere incidentie van angst en depressie (Latini DM et al. 2002). De psychologische impact van ED kan leiden tot verminderde fysieke en emotionele tevredenheid, verminderd algeheel geluk, afnemende fysieke en mentale gezondheid, en verstoringen in seksuele en andere persoonlijke relaties, die allemaal kunnen worden gecorrigeerd door het hervatten van normaal seksueel functioneren (Seidman SN, Roose SP 2001).
Het is belangrijk dat seksuele partners zich bewust zijn van de verschillende psychologische reacties die mannen met ED of andere seksuele stoornissen kunnen ervaren, zodat ze beter in staat zijn begrip en medeleven te tonen. De reactie van een man op zijn erectiestoornis is er vaak een van verwoesting en vernedering. Hij kan het vertrouwen in zijn capaciteiten en zijn geschiktheid als man verliezen. Zijn zelfrespect, ego en eigenwaarde kunnen worden verpletterd en dit kan de weg openen naar een depressie, die verdere stress en vijandigheid tegenover hemzelf en zijn partner met zich meebrengt. Naast zijn seksleven kan ED niet alleen zijn mentale houding beïnvloeden, maar ook zijn professionele en sociale relaties.
Wanneer een man plotseling wordt geconfronteerd met een seksueel probleem, kan de eerste reactie van zijn partner zijn het te negeren, in de overtuiging dat het slechts tijdelijk is en te wijten aan oorzaken zoals vermoeidheid, ziekte, stress, alcohol of misschien een ruzie. Als het probleem aanhoudt, begint de partner zich zorgen te maken; over het algemeen heeft iedereen zijn wereld graag op orde en kan hij geneigd zijn diep in te gaan op de reden van een eventueel disfunctioneren. "Heeft hij een affaire? Houdt hij niet meer van me?" Deze gedachten zijn een veel voorkomende reactie. Partners van seksueel disfunctionele mannen kunnen boos en haatdragend worden, en zich afgewezen en gefrustreerd voelen. Het is niet ongewoon dat ze een verlies van respect en eigenwaarde ervaren en hun eigenwaarde in twijfel trekken.
Wanneer het probleem aanhoudt, maken de partners zich vaak steeds meer zorgen over de oorzaken en mogelijke gevolgen ervan. Ze kunnen het disfunctioneren toeschrijven aan een affaire of een gebrek aan verlangen of liefde van de man, of zichzelf de schuld geven. Deze ideeën lokken verdere reacties uit van teleurstelling, onzekerheid en wantrouwen. Partners kunnen concluderen dat ze gefaald hebben in hun relatie of huwelijk en zich afvragen of het nog lang zal duren. Gekweld door deze gedachten en gevoelens kunnen ze handelen alsof ze in een staat van nederlaag verkeren. Ze kunnen besluiten het probleem weer te negeren en hopen dat het vanzelf oplost. Het kan zijn dat ze zich te veel schamen om erover te praten of dat ze geprobeerd hebben erover te praten met de persoon die eraan lijdt, maar zonder succes. Op dit punt kunnen sommige mensen tevreden zijn met de situatie en zich zelfs opgelucht voelen om de seks op te geven.
Anderzijds kunnen partners van mannen met seksuele disfunctie op zoek gaan naar informatie, sympathie, geruststelling, begrip en de beste manier om het probleem op te lossen. Ze kunnen zich afvragen waar ze hulp kunnen zoeken, wie ze kunnen vertrouwen en of het mogelijk is de situatie zelf op te lossen. Ze kunnen erover praten met vrienden, geestelijken, naaste familieleden of artsen; ze kunnen lezen of naar een televisieprogramma over dit onderwerp kijken. Leren dat seksuele disfunctie kan worden veroorzaakt door een medische aandoening of ziekte kan helaas de angst en onrust vergroten, waardoor het probleem nog ingewikkelder wordt en de relatie verder onder druk komt te staan.
Wanneer mensen geen juiste informatie over een probleem hebben, kunnen ze denken dat het probleem monsterlijk of ongeneeslijk is. Angst, hopeloosheid en wanhoop kunnen rationeel denken en gepast gedrag overwinnen. Partners van mannen met seksuele disfunctie kunnen op onvoorspelbare manieren op hun partner reageren – misschien door seks te vermijden, of juist te eisen, of verschillende manieren te zoeken om seks aan te trekken – of ze kunnen besluiten een actieve rol te spelen door professionele hulp te zoeken. Sommigen van hen kunnen zelf seksuele stoornissen ontwikkelen, die kunnen verbeteren na een effectieve behandeling van hun mannelijke partners.
Een positief aspect van alle onrust rond de seksuele disfunctie van een man kan het intelligente besluit van hem en zijn partner zijn om professionele hulp te zoeken. Dit betekent dat beiden het probleem hebben erkend en gemotiveerd zijn om het op te lossen teneinde hun relatie te redden. Laat me enkele belangrijke feiten op een rijtje zetten als uitgangspunt voor het zoeken naar hulp en behandeling.
Allereerst moeten beiden beseffen dat voor de meeste mannen erectievermogen synoniem is met viriliteit en mannelijkheid, en dat het verlies ervan een van de meest verwoestende en vernederende ervaringen kan zijn die ze kunnen ondergaan. Sommige mannen met ED kunnen zelfs operatief een penisprothese laten inbrengen, zonder deze na de operatie noodzakelijkerwijs te gebruiken voor seksuele gemeenschap, gewoon om de voldoening te hebben weer "man" te zijn.
Wanneer een man aan ED lijdt, heeft ook zijn seksuele partner last van de stoornis en kan hij seksuele problemen ontwikkelen. Volgens een studie bent u uitgevoerd aan de Sex Clinic van de Loyola Universiteit ontwikkelde 52% van de vrouwelijke partners van mannen met ED hun eigen seksuele problemen na het begin van de stoornis van hun partner (Renshaw DC 1981). De reactie van de partner kan er een zijn van eenzaamheid, isolatie, zelftwijfel, afwijzing en schuldgevoel. Het is belangrijk dat het koppel aan cognitieve herstructurering doet om deze negatieve emoties te verlichten en het probleem adequaat op te lossen.
De partner moet zich niet schuldig of volledig verantwoordelijk voelen voor de seksuele disfunctie van de patiënt. In plaats daarvan moet hij zich richten op ondersteuning en het vinden van een oplossing, in plaats van geobsedeerd te zijn door het probleem of te proberen het in zijn eentje op te lossen. Beide mensen moeten accepteren dat er geen genezing mogelijk is totdat de man zijn probleem eerlijk erkent en bereidt, is het met zijn partner te bespreken en medische hulp te zoeken. De partner moet medelijden hebben met zijn frustraties en zich ook realiseren dat elk gebrek aan emoties of uitingen van liefde, zelfs irritatie en afwijzing van seksuele avances, waarschijnlijk het gevolg zijn van zijn ED.
Als de partner geïnformeerd is over seksuele disfuncties, kan hij of zij een actieve rol spelen door hulp te zoeken en de man met een dergelijk probleem aan te moedigen om onmiddellijk medisch advies in te winnen. Een seksueel probleem kan de eerste uiting zijn van een ernstige ziekte die snel moet worden gediagnosticeerd en behandeld om gevaarlijke of zelfs fatale gevolgen te voorkomen. In de tussentijd moet de patiënt in gedachten houden dat zijn partner nog steeds een sterk verlangen naar hem kan hebben en dat het mogelijk kan zijn een orgasme te krijgen en te ejaculeren zonder erectie. Het paar moet nog steeds niet-seksuele seksuele activiteiten ondernemen die de prestatiedruk minimaliseren en veel liefde, warmte en wederzijds respect blijven tonen.
Helaas zijn sommige mensen totaal onverschillig tegenover de seksuele disfuncties van hun partner en zijn ze niet geïnteresseerd in deelname aan de aanpak ervan. Velen verkiezen zelfs de situatie zoals die is, om verschillende redenen, waaronder gebrek aan seksueel genot met hun echtgenoot, gebrek aan interesse in seks, tevredenheid met een buitenechtelijke affaire, of afwijzing van alle huidige kunstmatige therapeutische methoden die hun rol in de seksuele daad minimaliseren. Als een van de twee personen in een ED-relatie hulp weigert, kan het raadzaam zijn dat de ander een steungroep bezoekt of hulp zoekt bij een seksuoloog.
Het is duidelijk dat ED en andere seksuele disfuncties gevolgen hebben voor beide betrokkenen. Praten over de gevoelens van de man die eraan lijdt kan bij zijn partner moeilijke emoties oproepen: verdriet om hem, misschien zelfs zelfmedelijden, of frustratie, depressie, angst of falen als minnaar. Het koppel moet beseffen dat het probleem hen beiden treft en dat ze soortgelijke gevoelens van ineffectiviteit, verdriet en laag zelfrespect kunnen ervaren. Deze gevoelens, die gezien de omstandigheden normaal en voorspelbaar zijn, kunnen van voorbijgaande aard zijn en verdwijnen na behandeling van de stoornis. In sommige gevallen gaan deze emotionele gevolgen echter verder dan de oplossing van het seksuele probleem en kunnen ze worden aangepakt via zelfhulp psychologie of professionele begeleiding.
In veel gevallen van ED voelt een man zich opgewonden, opgewonden en klaar voor seks, maar als het erop aankomt zijn verlangen te verwezenlijken, laat zijn penis hem in de steek. Het beoordelen en vaststellen van eventuele seksuele disfuncties – ED, ejaculatiestoornissen, laag libido en andere – is uiteraard de eerste stap naar een effectieve behandeling. ED kan het gevolg zijn van verschillende fysieke of psychologische factoren, of van beide.
Fysieke oorzaken zijn onder meer veroudering (hoewel ED geen onvermijdelijk gevolg is van veroudering); hart- en vaatziekten of ischemische hartziekten; diabetes of andere hormonale, vasculaire of neurologische ziekten; hypertensie en/of een hoog cholesterolgehalte; symptomen van de lagere urinewegen secundair aan goedaardige prostaathyperplasie; chronische nierinsufficiëntie; bekkenletsels (vooral aan bekkenzenuwen); chronisch alcoholisme, drugsmisbruik of zwaar roken; zwaarlijvigheid; bepaalde geneesmiddelen zoals bepaalde antihypertensiva, antidepressiva, antipsychotica, vrouwelijke hormonen, spieropbouwende steroïden en geneesmiddelen tegen maagzweren. ED kan ook optreden als gevolg van bepaalde operaties of na chemotherapie of bestraling.
De talrijke psychologische oorzaken van ED zijn angst, stress, depressie, oedipale kwesties, angst, schuld en diverse psychologische remmingen. Al deze signalen kunnen worden uitgelokt door seksuele opwinding, met erectieproblemen tot gevolg, aangezien dergelijke psychogene signalen de activering van parasympathische zenuwen kunnen remmen en de activiteit van sympathische zenuwen kunnen verhogen, wat leidt tot vernauwing van de penisslagaders en dus tot slapte van de penis. Meningsverschillen in het huwelijk, gebrek aan communicatie, financiële problemen, overspel, de beoefening van heteroseksuele seks door een homoseksueel, fysieke afkeer, slechte hygiëne en zelfs onbeschoftheid kunnen een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van ED. Andere psychologische wortels zijn te vinden in de opvoeding van de ED-patiënt, ervaring met strenge sancties tegen seksuele expressie, verkeerde overtuigingen over seks, en angst voor mislukking en afwijzing door een seksuele partner. Een bijzondere factor in veel gevallen is het onvermogen van de man om zich over te geven aan een seksuele ervaring; tijdens de seks kan hij geobsedeerd zijn door de kwaliteit van zijn prestatie of eerder optreden als toeschouwer dan als actieve deelnemer.
De voor de hand liggende vraag is: wat kan er gedaan worden? Of ED nu organisch, psychogeen of een combinatie van beide is, de meeste gevallen kunnen met succes worden behandeld, ongeacht de leeftijd van de man en de onderliggende pathologie, op voorwaarde dat hij bereid en enthousiast is om behandeling te zoeken, fysiek in staat is om seks te hebben en niet lijdt aan ernstige cardiovasculaire of andere aandoeningen die hem verhinderen seks te hebben.
Lichamelijke aandoeningen die bijdragen tot ED vereisen een grondig medisch onderzoek voor diagnose en behandeling. Wanneer ED het gevolg is van fysieke oorzaken, kan het worden behandeld met orale medicatie, afzuigapparaten, intracorporale injecties, intraurethrale inserts, vaatchirurgie of het inbrengen van een penisprothese. Er ze echter op gewezen dat in een aanzienlijk aantal gevallen gedragsveranderingen zoals stoppen met roken, dagelijkse lichaamsbeweging, behandeling van overgewicht, verlaging van het serumcholesterolgehalte, behandeling van alcohol- en drugsverslaving, en vervanging of wijziging van medicatie door de behandelend specialist de erectiecapaciteit van een man kunnen herstellen zonder dat verdere therapie nodig is.
Wanneer ED wordt veroorzaakt door psychologische factoren, varieert de behandeling van gedrags- en psychoanalytische therapie tot seks- en huwelijkstherapie. Er worden verschillende psychologische tactieken toegepast om prestatieangst te verminderen, gedrag te veranderen, de seksuele communicatie tussen partners te verbeteren, seksuele competentie te verwerven en taboes, misvattingen en negatieve houdingen ten aanzien van seks weg te nemen. De volledige medewerking van het koppel is nodig voor een succesvolle behandeling.
De bereidheid van een man om zich te laten behandelen voor een seksueel probleem moet worden gezien als een bijzondere demonstratie van zijn liefde, waarop zijn partner op de meest liefdevolle en zorgzame manier moet reageren. De wederzijds positieve en ondersteunende houding van het paar, gebaseerd op een volledig begrip van de verschillende aspecten van seksueel functioneren en de stoornissen daarvan en een oprecht verlangen om een bevredigend seksleven te hervatten, zal het uiteindelijke resultaat beïnvloeden. Het verdient altijd de voorkeur dat beide partners de voorkeursbehandeling bespreken voordat deze wordt toegepast, om ontevredenheid of remming bij later gebruik te voorkomen en om de verwachtingen ten aanzien van de uitvoerbaarheid in te schatten.
Sommige partners van mannen met seksuele disfunctie kunnen zich ongemakkelijk voelen of sommige vormen van ED-therapie zelfs afwijzen, misschien omdat ze geloven dat de erectie die door deze methoden wordt gecreëerd niet het natuurlijke, door God gegeven erectieproces vertegenwoordigt dat gebaseerd is op echte fysieke en mentale aantrekkingskracht. Ze kunnen het gevoel hebben dat ze hun rol in het uitlokken van de erectie van hun partner zijn kwijtgeraakt, waardoor ze het plezier van zich begeerd en aantrekkelijk voelen kwijtraken. Ze kunnen de seksuele daad in deze omstandigheden als besmet en onnatuurlijk gaan beschouwen. Anderen maken zich zorgen over de mogelijke neveneffecten van de therapeutische methoden op de gezondheid en het welzijn van de man of op henzelf. Sommige vrouwen zijn bijvoorbeeld bezorgd over de mogelijkheid het penisimplantaat te beschadigen of gewond te raken door de plastic ring die bij het zuigapparaat wordt gebruikt.
Vrouwen die nooit echt geïnteresseerd zijn geweest in seks kunnen het idee verafschuwen dat hun partner weer volledig potent wordt, meer verlangen heeft en/of een erectie verlengt. Ze kunnen misschien niet omgaan met zijn verjongde seksuele capaciteit of vrezen (terecht of onterecht) dat dit hem ertoe zal brengen seksueel genot te zoeken bij andere mensen. Sommige vrouwen lijken heel tevreden met de ED van hun partner, misschien omdat ze zo seks kunnen vermijden, hun partner een schuldgevoel kunnen aanpraten, hem fysiek en emotioneel kunnen controleren of kunnen genieten van de rol van lijdend slachtoffer.
Er zijn zeker andere factoren voor vrouwelijke ontevredenheid over de hernieuwde seksuele kracht van een partner, zoals financiële/reproductieve overwegingen, mythes over het onbelangrijke van seks op oudere leeftijd, of angst voor verraad. Maar gelukkig zijn veel vrouwen volledig begripvol, zorgzaam en bereid om actief deel te nemen aan de therapie en genezing van hun partner, en steunen ze volledig het verlangen van de man om zijn seksuele capaciteiten terug te krijgen, zodat hij weer een gelukkig en bevredigend seksleven kan hebben.
Tot slot moet ik benadrukken dat optimaal seksueel functioneren niet alleen een stevige en stijve penis impliceert, maar gezien moet worden in een breder kader van gedeelde liefde, intimiteit, respect, fysieke en mentale aantrekkingskracht, sterke relationele dynamiek, privacy, motivatie, ontvankelijkheid voor seks, afwezigheid van prestatieangst of schuldgevoelens of woede, en passende seksuele communicatie. Alle psychiatrische, interrelationele, emotionele, echtelijke, beroepsmatige en sociale stoornissen moeten effectief worden aangepakt om de behandeling te individualiseren en de resultaten te optimaliseren.
Vermoedt u dat u erectiestoornissen of andere seksuele stoornissen heeft? Misschien bent u een van de 30 miljoen Amerikaanse mannen die aan ED lijden. Zo, ja,
Het hebben van een erectiestoornis of een andere seksuele stoornis betekent echter niet dat u geen liefde, warmte en respect voor uw partner kunt en mag blijven tonen en hem of haar niet mag ontvangen. Voor zover u beiden daartoe bereid bent, kunt u doorgaan met niet-seksuele activiteiten. Uw partner kan nog steeds sterke seksuele verlangens en behoeften hebben, ondanks uw gebrek aan erectievermogen. De meeste mannen kunnen blijven orgasmen en ejaculeren zonder erectie.
Als u seksuele problemen heeft, ga dan naar een ervaren arts, die een juiste diagnose kan stellen en u kan adviseren over de beste behandeling voor u. In tegenstelling tot sommige misvattingen die door sommige leken en niet-deskundige artsen worden gedeeld, kan ED in veel gevallen worden genezen, soms gewoon door te stoppen met bepaalde medicijnen (of andere geneesmiddelen), te stoppen met roken, te sporten, af te vallen, mannelijke hormonen aan te vullen, een gescheurde lendenwervel operatief te repareren of een microchirurgische arteriële shunt uit te voeren voor traumatische afsluiting van de slagaders die de penis van bloed voorzien.
|
|
|
