Het huidige aanbod van diagnostische instrumenten heeft ongetwijfeld de mogelijkheden voor de registratie van organische pathologische bevindingen verbeterd. Een proefbehandeling zonder overeenkomstige voorafgaande diagnostiek lijkt daarom achterhaald; het ontneemt de patiënt de mogelijkheid van een oorzaakgerichte therapie van zijn klachten. Aangezien tot 50% van de volwassen mannen tijdens hun leven tijdelijke erectiestoornissen kunnen ondervinden, lijkt het uitsluiten van pathologische organisch-pathologische bevindingen ook belangrijk voor de individuele, soms gestoorde patiënt. Aan de andere kant mag de overvloed aan diagnostische mogelijkheden niet pretenderen de complexiteit van het erectiemechanisme in alle details door te zien.
De onopvallende klinische opheldering met opname van alle diagnostische mogelijkheden kan uiteindelijk alleen leiden tot het vinden van een niet aantoonbaar organisch-pathologisch substraat, waarbij een niet precies af te bakenen vrije ruimte van diagnostische onzekerheid blijft bestaan en een definitieve beoordeling misschien alleen mogelijk is op basis van koersanalyses. De relevantie van gedetecteerde pathologische onderzoeksparameters kan niet altijd in individuele gevallen worden beoordeeld. De pathologische meetsnelheid in een arteria profunda of de angiografisch aangetoonde vaatvernauwing doet natuurlijk vermoeden dat de patiënt een arteriële doorbloedingsstoornis van de penisvaten heeft als oorzaak van zijn geklaagde erectiestoornis.
Maar hoe kan dit achteraf worden beoordeeld wanneer dezelfde patiënt, die zes maanden later wordt gezien, een spontaan herstel van zijn erectiele functie meldt? De beperkingen van het begrip van het erectiemechanisme en het samenvallen van organische en psychogene factoren vereisen een zekere voorzichtigheid bij de interpretatie van de bevindingen om als onderzoeker en therapeut niet dubieus over te komen. Dit doet echter niets af aan de waarde van diagnostische opheldering, want de grenzen van diagnostiek en therapie zijn een maar al te bekend, alledaags probleem van de geneeskunde als geheel.
Geavanceerde diagnostiek is over het algemeen voorbehouden aan speciale centra. De indicaties voor verdere verduidelijking zijn onzekerheden na voltooiing van de basisdiagnostiek, speciale therapiemogelijkheden zoals revascularisatieoperaties en vragen van deskundigen. Naast duplexsonografie, die vanwege de kosten niet veel wordt gebruikt, kan invasieve penisangiografie worden toegepast om aanvullende informatie te verkrijgen over de arteriële toevoer naar het corpus cavernosum.
Gadolinium versterkte magnetische resonantie beeldvorming bevindt zich momenteel in het experimentele stadium wat betreft de beoordeling van de arteriële perfusie van het corpus cavernosum. Videourodynamische meting kan bewijs leveren van autonome neuropathie als mogelijke oorzaak van erectiestoornissen. De directe afleiding van elektrische potentialen van het corpus cavernosum (SPACE) wordt momenteel besproken als onderzoeksmethode voor het opsporen van penile neuropathieën en myopathieën.
Nachtelijke tumescence metingen zijn nog steeds belangrijk op het gebied van expert opinion, waarbij rekening moet worden gehouden met verkeerde interpretaties. Penile plethysmografie en penile scintigrafie zijn momenteel niet belangrijk voor de opheldering van erectiestoornissen.
|
|
|
