De verwondingen die belangrijk zijn voor erectiestoornissen treffen bijna uitsluitend de penis. Stomp of penetrerend testiculair letsel leidt zelden tot secundaire atrofie met conservatieve of reconstructief-chirurgische therapie, die dan in het algemeen ook hoogstens negatieve gevolgen kan hebben voor de vruchtbaarheidsprognose. Penisbreuk, ook bekend als penisbreuk, is het belangrijkste van alle penisverwondingen wat betreft de invloed op de erectiele functie. Het is een scheur van de tunica albuginea met secundaire hematoomvorming buiten het corpus cavernosum. Dit letsel ontstaat door knikken in de penis in erectie, meestal tijdens geslachtsgemeenschap. Er zijn ook andere trauma's beschreven, zoals herpositionering tijdens de slaap in buikligging, manuele manipulatie om detumescence en effect op harde voorwerpen [19]. Anamnestisch melden patiënten een krakend geluid met een plaatselijke steek op het moment van het letsel. In gevallen van aanzienlijke bloedingen in het onderhuidse weefsel met diffuse zwelling en hematoomverkleuring van de gehele penis ("penis lumumba"), eventueel in combinatie met penisafwijking en scrotale en perineale zwelling ("saxofoonfenomeen"), zoekt de patiënt doorgaans onmiddellijk medische hulp. In deze gevallen, die urologische noodgevallen zijn, moet een vroegtijdige chirurgische behandeling met verwijdering van het hematoom en hechting van de tunica albuginea worden nagestreefd. De resultaten zijn over het algemeen uitstekend, met volledige restitutio ad integrum. Als de ruptuur onbehandeld blijft, kan een bindweefsel beperkte bloeding in de subcutis ontstaan over het defect in de tunica albuginea, die klinisch kan worden gepalpeerd als een fluctuerende massa en sonografisch kan worden bevestigd (fig. 4.1).
Fig. 4.1. Sonografisch beeld van een ingekapseld hematoom subcutaan (pijlen) na penisbreuk.
Fig. 4.2. Cavernosografie bij een verse penisbreuk met extravasatie in het voorste derde deel van de penis – de zwelling van het zachte weefsel van de voorste penis (saxofoonfenomeen) is duidelijk zichtbaar.
Patiënten melden lokale zwelling, mogelijk geassocieerd met afwijking van de ledematen. Dit kan ook worden verholpen door secundaire chirurgische therapie, waarbij de plaats van de lekkage kan worden gelokaliseerd door cavernosografie (fig. 4.2). Als er echter alleen maar sprake is van geringe hematoomvorming zonder penisafwijking en cavernosografie geen contrastlekkage meer laat zien, is een conservatieve behandelingsstrategie ook gerechtvaardigd. Traumatische penisamputaties als gevolg van ongevallen of zelfverminking kunnen nog met succes onder de chirurgische microscoop worden behandeld als ze tijdig worden behandeld. Penile verwondingen na masturbatiepraktijken met een stofzuiger hebben over het algemeen ook geen nadelige gevolgen voor de erectiele functie na een chirurgische behandeling. Omdat bij alle verwondingen in de penisstreek de urethrale buizen betrokken kunnen zijn, moet altijd een zorgvuldig plaatselijk onderzoek worden verricht. De belangrijkste symptomen van een dergelijk letsel waren bloedingen uit de urinebuis, hematurie, pijn bij het urineren of urineretentie. Als dit wordt vermoed, moet vroegtijdig een urethrografie worden verricht, gevolgd door een urinaire omleiding via een suprapubische of transurethrale katheter met extravasatie van contrast.
|
|
|
